Mánudagur

Átti rosalega erfiða nótt.

Dreymdi rosalega um stjúpa minn, sem misnotaði mig, og aðra fjölskyldumeðlimi. Mér skilst að þetta sé afleiðing af áfallastreituröskun, sem ég fer í meðferð við í sumar/haust. Vonandi.

 Ég sé hvað það hengur mikið á því að ég haldist edrú. Ef ég fer aftur að nota þá er ég ekkert á leiðinni í þessa meðferð við PTSD, og ég þarf svo innilega á því að halda. 

Þetta eyðileggur alveg daginn hjá mér.. Ég átti að mæta til læknis í morgun, og sálfræðings í hádeginu. Vaknaði bara öll í tárum og kom mér ekki fram úr rúminu fyrr en 2. Þetta er ótrúlega erfitt að upplifa svona sterkar tilfinningar... Bara slæmar... Og geta lítið ráðið við það.

Það kom svolítið upp á í gær. Sem hefur áhrif á það að ég upplifi meira af þessari röskun. Ég vildi óska að ég gæti upplifað bara sólskin alla daga...

 

Sunnudagur

Mér finnst ég orðin ótrúlega tóm innra með mér...

 

Finn hvorki fyrir gleði eða sorg.  Langar bara að sofa...

 

Mér líður eins og drukkandi manneskju, og kann ekki að bjarga mér. 

 

Ég er búin að vera edrú í rúmt hálft ár. Það hefur gengið rosalega upp og niður.  Mig langar ekki að verða aftur eins og ég var. Sé hvað ég hef vaxið sem manneskja. En stundum er að bara of erfitt að halda áfram.

 

Kærastinn minn er farinn í langtímameðferð erlendis. Hann hefur ekki náð að vera edrú nema í mjög stuttan tíma síðan við kynntumst. Og af öllum stöðum, kynntumst við í meðferð.

Fólk segir við mig að sambönd sem byrja í meðferð endist ekki. Þetta sé það vitlausasta sem maður gerir. En ég vill ekki loka á þessar tilfinningar. 

Ég er fráskilin. Hef verið í nokkrum löngum samböndum fyrir utan hjónabandið. Og ég hef aldrei upplifað þessar tilfinningar áður sem ég ber til hans. Hann lætur mér líða svo ótrúlega sérstakri...

 

Mig vantar einhvern kraft í dag....